Luna Van Damme

Aantrekking & Afstoting

Ik ben er zelf van overtuigd dat het algemeen aantrekkelijke en het algemeen afstotelijke, dingen zijn die ons zijn aangeleerd in deze maatschappij. Ik trek dit zelf ook altijd in vraag bij alles wat ik doe of zie. Het goede en het mooie, het slechte en het lelijke zijn opgelegde begrippen die zich toepassen op die dingen. Is iets dat mooi is wel echt mooi? En omgekeerd. En als het echt mooi is, waarom is dat dan mooi? Vind ik dat mooi, of vind ik dat mooi omdat het me zo altijd is verteld? Hier val je dan terug op meningen, iets wat heel persoonlijk zou moeten zijn en authentiek, wat onbewust vaak niet zo is.

Dit zijn dingen die me heel hard doen twijfelen aan alles wat realiteit is. Want is de realiteit wel zo aantrekkelijk? Ik voel een diep verlangen naar het vinden van wat geen realiteit is of wat de echte realiteit is. Ik voel daar een verlangen naar omdat ik het antwoord wil weten waarom datgene nu aantrekkelijk is en waarom niet. Dit zijn soms onverklaarbare vragen die misschien voor altijd op een antwoord gaan moeten wachten, maar het is toch iets wat me altijd zal bezighouden en me mijn nachtrust zal ontnemen. Het onverklaarbare stoot me dan ook weer heel bewust af omdat het je gek kan maken en als dat al niet het geval is probeer ik dat toch te beperken door mezelf te verplichten daar afstand van te nemen. Het onverklaarbare moet misschien maar onverklaarbaar blijven…

Het geen waar ik zelf toe ben aangetrokken of afgestoten is geen constante. Het is een spectrum dat zich constant evolueert en aanpast aan het moment waar ik mentaal & fysiek ben. Ik betrap mezelf continu op het aangetrokken zijn door het afstotende en meer afgestoten te zijn door het aantrekkelijke of de norm. Ik vind veel schoonheid in het lelijke, het intrigeert me meer het doet me nadenken. Het afstotelijke laat me harder kijken en vooral echt waarnemen. Maar misschien maakt dat alles juist dit wel het aantrekkelijke voor mij en als ik dan naar het voor mij afstotelijke ga kijken is dat symmetrie, herkenning, routine en gewoontes.

Mijn nieuwsgierigheid is misschien wel mijn grootste factor om iets aantrekkelijk te vinden, the unknown, het mysterieuze, hoe alles aan elkaar hangt. De onzekere dingen trekken me aan omdat je niet echt weet of daar ook afstotende dingen in te vinden zijn. Zolang het nog onzeker is gaat de nieuwsgierigheid overhand nemen en dan blijft het aantrekkelijk, vanaf iets zeker wordt dan komt mijn mening erbij wat me dan ook weer zou kunnen afstoten.

Er is een hele dunne lijn tussen wat iets aantrekkelijk maakt of wanneer het afstotelijk wordt. Dat heeft vooral met dosering en tijd te maken denk ik. Rust is iets heel aantrekkelijk, maar heb iets te veel rust of stilte en het wordt onuitstaanbaar.