Ellen Vandeputte

De ideeën die ik had bij het lezen van de titel kwamen wel hoofdzakelijk overeen met de filmpjes en
teksten die in de mail stonden. Ook hoe je verschillende lagen van de begrippen hebt. Je kan heel
wetenschappelijk gaan kijken en denken aan magneten en hoe dat alles in elkaar zit. Maar je kan
daar natuurlijk ook veel dieper op ingaan, zodat het direct interessanter wordt.

Zelf kijk ik dan naar het werk dat ik maak, ik doe schilderkunst en zit nu in mijn eerste jaar. Mijn
favoriete onderwerp is het menselijk lichaam, aantrekking en afstoting is iets wat volgens mij heel
goed te associëren is met dit onderwerp. Zo heb ik een aantal schilderijen gemaakt van voeten, dit is
iets heel normaals, maar toch heb ik er vele uiteenlopende reacties op gekregen. Er waren dus echt
mensen die dat net een heel interessant en zelf mooi onderwerp vonden, maar er waren ook zeker
mensen waarvan de afkeer van voeten duidelijk groot was. Bij zo iets banaal is al direct dat verschil
van aantrekking en afstoting zichtbaar, beide zijn perfect om op in te spelen. Je kan dan ook gaan
denken aan fetisjen, dat is meestal ook iets heel persoonlijks en daardoor fascinerend. Zoals ik in een
tekst las over schoonheid, de schoonheid net heel sterk op gaan zoeken of net helemaal het
omgekeerde te doen en iets choquerend te proberen maken of tonen. Of beelden en filmpjes tonen
waar je jezelf kan in herkennen of in de plaats stellen, dat je betrokken bent en met je neus er op
geduwd wordt. Misschien laat die afstoting een grotere indruk na en is dit interessanter om mee te
werken. Zo dacht ik aan de feministische performance artieste Carolee Schneemann, zij gaat heel
duidelijk mensen gaan choqueren om haar boodschap net duidelijk te maken. Maar dan moet het
wel goed gedaan zijn en moet er meer achterzitten dan enkel mensen puur te choqueren. Zo moest
ik ook aan de artiest Damien Hirst denken, met zijn dieren op sterk water. Het zou iets afstotelijk
moeten zijn, het zijn dan ook namelijk dode dieren. Maar hoe Hirst die dieren toont heeft iets enorm
sereen en rustgevend. Het onaantrekkelijke wordt hier aantrekkelijk, vind ik. En dat vind ik nog
boeiender dan gewoon iets aantrekkelijk of afstotelijk apart. Het ene op een bepaalde manier toch
helemaal anders te presenteren.

Nog een andere laag is op psychologisch vlak. Waarom vinden we die dingen nu net aantrekkelijk en
de andere net afstotelijk. Ik ben heel erg gefascineerd in het onbewuste en hoe dat allemaal nu in
elkaar zit, Sigmund Freud is hier mijn favoriete infobron op dit vlak. Hoe alles met elkaar verbonden
is en hoe het elkaar beïnvloedt. Dromen, herinneringen, trauma’s. De innerlijke, onbewuste driften
vind ik nog het boeiendste. De driften Eros en Thanathos, de levensdrift en doodsdrift. En hoe deze
twee driften onbewust alles bepalen maar hoe we ze toch zoveel mogelijk onderdrukken, anders
zouden we maar zijn zoals beesten. En hoe die twee driften op bepaalde momenten toch zichtbaar
worden. Dit vind ik allemaal enorm boeiend. Daarom is ook Gustav Klimt een van mijn favoriete
artiesten. Zijn werk zit vol met leven en dood, met aantrekking en afstoting. Die tegenstelling is in zijn
werk beeldend heel sterk. En hoe langer je er naar kijkt hoe meer je van die tegenstellingen ziet.
Zowel in de kleuren, dat zwarte en rode tegenover het goud. De zwangere naakte vrouwen op de
voorgrond en de duistere skeletten en monsters die lijken te grijpen met hun klauwen naar de
zwangere buiken.